>ZIEEEW<
Alez zmęczony całym dniem tłuczenia hordy na wszelkich możliwych polach bitew marzył tylko o czterech rzeczach:
Dzbanie miodu, wyczyszczeniu pancerza z resztek keków, dzbanie miodu i śnie.
Wchodząc do karczmy w Goldshire myślał właśnie o nowym pierścionku który sobie niebawem sprawi i nie zwrócił uwagi na Elfkę siedzącą przy kominku. Zanim był w połowie drogi, Farlev - tutejszy gospodarz - już nalewał ulubiony trunek krasnoluda. Alez z uśmiechem odebrał napitek kładąc w zamian na ladzie 4 srebrniki - zapowiedź że na pierwszym dzbanie się nie skończy.
Cieszył się, że przyszedł tak późno, nie miał dzisiaj ochoty opowiadać kolejnych historii tutejszym dzieciom.
Powolnym krokiem zmierzał do najbliższego stolika gdy coś wyrwało go z rozmyślań.
Owym 'coś' był ktoś a konkretnie Katharsis - elfka, opiekunka gildii i przyjaciółka Aleza.
Zmęczenie przeszło jak ręką odjął, bo nie ma dla niego nic lepszego jak konwersacja na poziomie, przy kufelku rzecz jasna.
- Mogę się dosiąść? - spytał ale nie czekając na odpowiedź przysunął sobie krzesło i usiadł przy kominku obok Elfki.
- Długośmy się nie widzieli, opowiadaj co u Ciebie słychać? Jak idą interesy?

...


proszę nie komentować, pierwszy raz pisałem coś dłuższego niż 3 zdania xD

Alez zrzuciwszy z siebie zbroję, wyjął ściereczkę z plecaka i zaczął dokładnie wycierać zużyty już nieco pancerz.
- Rozmowa z Tobą to czysta przyjemność, sen może poczekać. Ech, horda ma nad nami przewagę w dolinie Alterac, ale niech wiedzą że z nami tak łatwo nie wygrają - wygraża pięścią w stronę kominka - co się odwlecze to nie uciecze i każdego hordziaka Sojusz usiecze! Ale fortuna nam sprzyja, to co utracimy natychmiast odrabiamy z nawiązką.
Pociąga solidny łyk trunku.
- Z niecierpliwością czekam aż pierwsze statki wyruszą na północny kontynent. Wtedy horda - tfu - popamięta nas za wszystkie czasy. Ale dość już o walce, przyszliśmy tu przecież aby odpocząć od codzienności. Powiedz zatem jak idzie Ci Inżynieria, jakieś postępy?

[w najciemniejszym rogu karczmy, w miejscu gdzie nie sięgało już przyjemne ciepło ognia płonącego w kominku cienie zadrgały powoli przyjmując kształt nieregularnego okręgu. Delikatna materia oddzielająca świat Azeroth od innych wymiarów zaczęła ustępować mocy starożytnego rytuału łącząc się z miejscem którego istoty i odmienności zwykły człowiek nie był w stanie sobie nawet wyobrazić. Cienie, jakby ożywając, zaczęły tańczyć w rytm słów wypowiadanych w dawno zapomnianym języku stając się niemal namacalne. W cienistym portalu błysnęło coś  odcinając się nieznacznie od nieprzeniknionej ciemności która wylewała się z utworzonego przejścia. Z otworu wydartego w rzeczywistości wyłoniła się mała, szponiasta łapka ostrożnie i powoli chwytając się krawędzi bramy, za nią druga, a w chwilę później podłużna głowa niewielkiej istoty. Demon powoli rozejrzał się lustrując bystrymi, błyszczącymi ślipiami każdy szczegół otoczenia. Szpiczaste uszy wychwyciły słowa rozmowy prowadzonej przy stoliku po przeciwnej stronie karczmy.. Istota prezentując rząd ostrych ząbków usmiechnęła sie do siebie jakby zadowolona z widoku. Rurai potrząsną łapkami strzepując z niej pozostałe kłębki ciemności i odwrócił głowę w stronę portalu.
-Panie, dotarliśmy na miejsce- szepnęła mała istota.
Przejście między wymiarami ustabilizowało a z jego wnętrza wyszła powoli postać w długim, satynowym płaszczu pokrytym delikatnie mieniącymi się glifami. Mężczyzna spojrzał na elfkę i krasnoluda siedzących naprzeciwko i uśmiechając się lekko powiedział
-witajcie przyjaciele. Dobrze że już jesteście, mamy sporo spraw do omówienia.. a ty karczmarzu, nalej mi porządnego, krasnoludzkiego grzańca, to była naprawdę długa podróż..
Szponiaste dłonie demona nakreśliły pośpiesznie w powietrzu runy zamykając przejście. W karczmie na powrót zrobiło się jaśniej.

Alez ukłonił się nisko w geście przywitania po czym powrócił do czyszczenia zbroi.
- Widzę Kianie że nie próżnujesz. Może więc dosiądziesz się do nas i odpoczniesz chwilę? Im nas więcej tym rozmowa ciekawsza! - uśmiechnął się.

Alez zmierzył impa chłodnym spojrzeniem, może to przez zazdrość, może przez niechęć do demonów.
- Tak, zdecydowanie troche odpoczynku dobrze Ci zrobi. Siadaj, ogrzej się.

Krasnolud roześmiał się, aż naczynia zadrżały na stołach.
- Nie mam nic przeciwko - zachichotał i spojrzał z uśmiechem na elfkę.

Krasnal, zarumienił się i próbując zmienić temat zagadnął Kiana
- A cóż tam słychać w szerokim świecie?