- Naturalnie, że te kwiatki są dochodowe! - zachichotała. - Potrafię z nich zrobić naprawde dobre eliksiry leczące i wzmacniające, może coś ci odstąpię za darmo. - zachichotała ponownie. Wyciągnęła gwizdek, przypominający trochę smoka. Dmuchnęła w niego. Usłyszał donośny ryk smoka, ale dostrzegł go dopiero po chwili. Wielki lazurowy netherdrake leciał ku nim, powoli machając skrzydłami, które pozostawiały po sobie smugi zielonego światła. Wylądował blisko swojej pani, szczerząc ostre kły. Franki nie czekała na reakcję elfa. Smok przy siodle miał dwa wielkie wiklinowe kosze. Dziewczyna otwarła je i do jednej wsadziła wilka, a do drugiej świnię. Wyciągnęła jednocześnie zbroję na ostrzejsze wypady i pobiegła do gospody się przebrać. Wyszła ubrana w ciemnozieloną zbroję średniej wagi. Była to lekka kolczuga, wykonana z łusek zielonego smoka. Głowę przewiązała chustą, by włosy nie wpadały jej do oczu. Elfka z łatwością wskoczyła na siodło wysokiego wierzchowca. Wyciągnęła rękę w stronę łowcy.
- Może podwieźć? - spytała pogodnie, szczerząc zęby w szerokim uśmiechu.

Pomogła mu się wgramolić na smoka. Ten machnął dwa razy skrzydłami i wzbił sie nieco w górę. Lecąc złapał oddalającego się niedźwiedzia za fraki i unieśli się razem z ryczącym, niezadowolonym stworzeniem. Franki zaśmiała się i kazała smokowi zbić się wyżej. Wznieśli się wysoko, stapiając się z niebieskim niebem.
- To na wszelki wypadek. - krzyknęła do siedzącego za nią łowcy, ale nie była pewna czy ją słyszy przez szum wiatru, morza i huku skrzydeł. - Unikniemy konfrontacji z umarłymi smokami i innymi latającymi paskudztwami. - zawołała. Usłyszeli przerażony ryk niedźwiedzia. Franki zasmiała się i odwróciła się do łowcy.
- Cykor z tego twojego pupila! - krzyknęła i pochyliła się, przylegając płasko do grzbietu smoka. Ten zrozumiał polecenie, zaryczał i zanurkował pionowo w dół. Łowca oślepiony przez wiatr, zmrużył oczy, by się nie popłakać. Kiedy byli paręnaście metrów smok wyrównał i lecieli niecały metr nad ziemią. Po chwili znów wzbił się, robiąc przy tym serpentyny i różne akrobacje powietrzne. W końcu, zbliżając się do gór graniczących z Scholazzar Basin, smok wyrównał. Lecieli kilkametrów, mijając wielkie mamuty, które uciekały przed nimi w popłochu. Przelecieli do małego kanionu, przez który wylecieli w krainie Scholazzar Basin. Wilgotne i ciepławe powietrze natychmiast uderzyło ich w twarze. Lecąc nad wodospadem, prawie zderzyli się z Katharsis, śmigającą na czerwonej płaszczce. Obie siostry zatrzymały się nad jeziorem przy wodospadzie.
- Łoj, Tuten, żyjesz? - Zawołała Katharsis, śmiejąc się. - Ja bym nie odważyła lecieć się z moją młodszą siostrą, zwłaszcza, że dopiero co zrobiła licencję.
- Ej ! - zawołała oburzona łowczyni, odwracając się do Tutena. - Nie było tak źle, prawda?

W ostatniej chwili smok złapał łowcę, rycząc triumfująco. Odwrócił się na plecy, jednoczesnie wypuszczając łowcę  wysoko w górę, odwrócił się znów do poziomo. Łowca wylądował poza siodłem, trzymając się kolców gada. Franki zaśmiała się i szturchnęła smoka, który poszybował. Ciąg powietrza sprawiał, że łowca unosił się w powietrzu. Dolecieli do najbliższej bazy i Franki wylądowała.
- Wybacz. - zawołała, śmiejąc się donośnie z przerażonej twarzy łowcy.

- Że niby czego?
Wyszczerzyła zęby w szerokim uśmiechu i kopnęła smoka w boki, przez co wzniósł się w powietrze i poszybował, a Tut nadal na ogonie, trzymał się go kurczowo. Zrobili rundkę po Scholazzar, po czym znów wylądowali w obozie. Franki śmiejąc się, spojrzała znów na łowcę.
- O tym mówiłeś?

Wzruszyła ramionami. Uśmiechnęła się i spojrzała na niego.
- Wredota to cecha wrodzona w mojej rodzinie. - powiedziała i zeskoczyła z siodła. Stanęła obok łowcy. Położyła dłoń na jego ramieniu.
- Wszystko dobrze? - spytała zatroskana. - Nie spadłbyś, smok jest w stanie szybko zawrócić i złapać cię, nim spadniesz, więc nic ci nie groziło... - poklepała go po ramieniu.
- No już, dobrze? - zapytała i pogłaskała go po policzku jak małego chłopczyka.

Smok Franki doskoczył jednym susem i przygwoździł niedźwiedzia do ziemi, nim ten zdążył coś zrobić łowcy, jednocześnie nie krzywdząc zwierzęcie. Spojrzał z zapytaniem na swoją panią, następnie na łowcę.
- Wybacz, to moja wina... - powiedziała cicho elfka, patrząc ze smutkiem na niedźwiedzia. Spodziewała się ochrzanu ze strony łowcy.

Pokiwała głową i uśmiechnęła się. Spojrzała na niego, a potem  na jeden z koszyków. Westchnął ciężko i poklepała smoka po łuskach.
- Chcesz tu posiedzieć czy lecimy dalej? - spytała i uśmiechnęła się, wskakując na siodło. Znów wyciągnęła rękę do smoka.

Zaśmiała się i pomogła wsiąść łowcy. Następnie szturchnęła smoka, który wzbił się łagodnie w powietrze. Kiedy dolatywali do IceCrown, Franki dała lejce łowcy i ostrożnie przesiadła się do tyłu.
- Nie wiem gdzie chcesz lecieć, więc prowadź.
Usiadła za towarzyszem i złapała go w pasie, by nie spaść. Zachcihotała pod nosem i zaczeła lekko łaskotać łowcę.