Obserwowała towarzyszy w odpowiedniej odległości, podsłuchując rozmowy drzew i traw. Wcześniej niż pozostali członkowie wiedziała, że orkowie mają mały obóz u ujścia rzeki. Wyskoczyła przed nimi na drogę, zakręciła się na znak, by za nią podążyli i rzuciła się biegiem przez zarośla.
Biegli dobrą godzinę dość szybkim tempem i znaleźli się na piaszczystej plaży. Słońce prażyło tutaj bardziej niż wśród drzew. Niedaleko, na południe, widać było dość dużą bazę zbudowaną z drewnianych pali.

-Może przez te bariery magiczne?

Nie prowokować ich, toć to oni nas sprowokowali. Zrównajmy tą wioche z ziemią. - Stwierdził krasnolud, nerwowo uderzając trzonem siekiery o ziemię.

-Jak narazie proponuje obserwacje, chyba coś się szykuje....

Spojrzała niepewnie w stronę obozu, zakręciła ogonem i ruszyła w przeciwnym kierunku. Postanowiła wleźć gdzieś na drzewo i przeczekać do nocy.

Zaczęło się ściemniać. Zniecierpliwiony, znudzony krasnal wstał i przeciągnął się stękając przy tym głośno.
- Ruszymy się kiedyś czy  będziemy tak tutaj czekać w nieskończoność?

Zeskoczyła z drzewa rosnącego opodal, przeciągnęła się leniwie po prawie całodniowej drzemce. W promieniach zachodzącego słońca jej oczy błyszczały niebezpiecznie. Drzewa łagodnie kołysały się na bryzie, a fale uderzały leniwie o brzeg. Zbliżyła się łagodnie do wody i zanurzyła łapę. Następnie weszła cała wody, zanurzyła się aż po szyję. Następnie wyszła ociekająca wodą, stanęła obok poczciwego krasnoluda i zatrzęsła futrem, całą wodę przelewając na Krasnoluda, by ochłodzić jego temperament. Usiadła obok niego i spojrzała na niego wielkimi, niewinnymi oczami, chichocząc pod nosem.

W tym czasie w obozie było słychać krzyki orków, szykujących się do wymarszu.

Westchnęła ciężko i jednym ruchem łapy powaliła Aleza i przytrzymała go łapą, by nie wstawał. Nasłuchiwała dźwięków z obozu.